Η δημιουργία εντυπώσεων είναι αυτό που μένει. Σε μια κοινωνία που μετράει το φαίνεσθαι και όχι το είναι, μπορείς να ρίξεις λάσπη χωρίς αποδείξεις, να βγάλεις τους λοβοτομημένους οπαδούς σου στο δρόμο, να κάνεις το κομμάτι σου στη βουλή και όταν αποδειχθεί η αλήθεια να απαντας αόριστα και να κανεις την κότα. Άλλωστε τα οικονομικά συμφέροντα που σε έχουν φέρει στη θέση που είσαι δεν θα αφήσουν να γίνει και μεγάλο το θέμα. Πάλι κερδισμένος θα είσαι γιατί σε έδειξαν τα κανάλια.
Συγκεκριμένα αναφέρομαι στην υπόθεση με τη κα. Δραγώνα και τις κατηγορίες από το ΛΑΟΣ για "ανθελληνισμό". Είναι γνωστό ότι ο ΛΑΟΣ κατέχει το ελληνόμετρο και μπορεί να αποφανθεί για τον καθένα αν είναι αρκούντως Έλλην. Δεδομένο 1: κάποιος έφτιαξε ένα άρθρο στο οποίο κατηγορεί την εν λογω κυρία. Μπράβο του. Ας το δημοσιεύσει όπου θέλει. Ο καθένας διαβάζει και αξιολογεί τις πηγές του. Δεδομένο 2: Ο ελληνοχριστανοπατριωτικός χώρος - που δεν φημίζεται και για την κριτική του σκέψη- κάτι τέτοια άρθρα τα διαδίδει και αναδημοσιεύει ταχύτατα. Συνεπώς έφτασε και στα χέρια του Καρατζαφύρερ ο οποίος και το παρουσίασε στη Βουλή κατακεραυνώνοντας τους πάντες.
Παρόλα αυτά, μεχρι τώρα όλα είναι κάπως αναμενόμενα. Δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο. Είναι όμως δυνατό να μην παραδέχεσαι μετά το λάθος σου; Είναι δυνατό να μην λές έστω ότι "πράγματι πιστεύω ότι η κυρία είναι ανθέλλην αλλά με το συγκεκριμένο άρθρο πλανήθηκα"; Πως μπορείς μετά από αυτό να θεωρείσαι αξιόπιστος συνομιλητής στο κοινοβούλιο; Ζήτησε κανείς επανόρθωση; Προβλήθηκε το θέμα απο τα ΜΜΕ; Ναι, αλλά μόνο η πρώτη φάση με τις κατηγορίες. Άρα τελικά ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις; Όσοι μάχονται για να συνεχίσουν τα παιδιά να μαθαίνουν όλους τους λόγους της υπεροχής των Ελλήνων έναντι των υπόλοιπων ανθρώπων της γης.
