Μια ταινία γεννιέται

Αντιγράφω από το σημερινό άρθρο του Αντώνη Καρπετόπουλου μια (όχι αποκλειστικά) αθλητική ιστορία, από αυτές που συγκινούν όλους ανεξάρτητα από το αν είναι άντρες ή γυναίκες, αν έχουν σχέση με τα σπορ ή όχι. ( κοινώς διαβάστε τη όλοι).

Αξίζει επίσης να ρίξετε μια ματιά στο τέλος του άρθρου, όπου περιγράφεται ο αντίκτυπος της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα στους Αμερικάνους πολίτες.

HIGHLIGHT η αντίδραση αφρικανού οδηγού ταξί "πρώτα οι ΗΠΑ θα μαζέψουν χρήματα για την Αϊτή και μετά για μας (!) και ότι δεν θα μας αφήσουν να διαλυθούμε, διότι είμαστε χώρα με μεγάλη ιστορία!"

Στον τελικό του Σούπερ Μπόουλ στο Μαϊάμι έφτασαν φέτος οι Κολτ της Ινδιανάπολις, πρωταθλητές τρία χρόνια πριν, και η έκπληξη που λέγεται Σεντς της Νέας Ορλεάνης, το «Big Heat» και το «Big Easy», όπως έγραφε η «USA Today» μια μέρα πριν από τον αγώνα. Η Νέα Ορλεάνη δεν είχε τίποτα να χάσει και ήταν η πρώτη συμμετοχή της σε τελικό. Η ομάδα πέντε χρόνια πριν, όταν ο τυφώνας «Κατρίνα» χτύπησε την πόλη, είχε φτάσει στο όριο της οικονομικής καταστροφής, για ένα χρόνο έφυγε και πήγε στο Σαν Αντόνιο επειδή το γήπεδό της είχε χρησιμοποιηθεί για να βρουν καταφύγιο οι άστεγοι και στην επιστροφή της στην πόλη είχαν τραγουδήσει για το γεγονός οι U2! Ο οικονομικός διευθυντής της, Ντικ Γκόρντον, μια μεγάλη μορφή της Νέας Ορλεάνης, πρώην αστροναύτης (!) και πλήρωμα στην αποστολή του «Apollo 12» που πήγε στο φεγγάρι, ζήτησε το 2005 από τον προπονητή Σον Πέιτον να φτιάξει μια επιθετική ομάδα η οποία να διασκεδάζει τον κόσμο επειδή η χτυπημένη από τον «Κατρίνα» πόλη αυτό κυρίως είχε ανάγκη σαν παυσίπονο στα βάσανά της. Ο Πέιτον, με ελάχιστα χρήματα, βρήκε έναν ανέλπιστο σύμμαχο, τον οργανωτή (κουόρτερμπακ) Ντρου Μπρι, εμβληματική μορφή αυτής της ιστορίας. Κάποτε μεγάλο ταλέντο, ο Μπρι είχε απογοητεύσει πλήρως στο Σαν Ντιέγκο κι έψαχνε μια νέα οικογένεια. Οταν πήγε στη Νέα Ορλεάνη είπε στον Γκόρντον ότι αυτός θέλει μια καλή ομάδα και ο ίδιος έναν καλό πατέρα! Ο Μπρι όχι μόνο είχε λόγο για το χτίσιμο της ομάδας, αλλά δημιούργησε κι ένα ίδρυμα που συγκέντρωνε χρήματα για την ανακαίνιση του χτυπημένου από τον τυφώνα γηπέδου: στη Νέα Ορλεάνη τον βάφτισαν «Μπρέσους» (από το Τζέσους) για το φιλανθρωπικό έργο του.

Ο Μπρι θεωρείται καλός παίκτης, αλλά δεν είναι Πέιτον Μάνινγκ. Ο Μάνινγκ δεν είναι απλώς ο καλύτερος στη θέση του και ο καλύτερος της Ιντιανάπολης, αλλά και ο Νο 1 σε δημοτικότητα Αμερικανός αθλητής μετά τις απιστίες του Τάιγκερ Γουντς! Ο τύπος είναι πραγματικά ένας εκλεκτός της μοίρας: ο αδερφός του οδήγησε τη Νέα Υόρκη στην κατάκτηση ενός ιστορικού τίτλου πριν από χρόνια και ο πατέρας του υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους κουόρτερμπακ όλων των εποχών. Το φετινό Σούπερ Μπόουλ ήταν το παλκοσένικο της καταξίωσής του. Αλλά –κι εδώ το Χόλιγουντ μπαίνει από την πίσω πόρτα– υπάρχει μία διόλου ασήμαντη λεπτομέρεια: ο τύπος είναι από τη Νέα Ορλεάνη! Κι είναι πιο επικίνδυνος από τον τυφώνα «Κατρίνα»!

Για μέρες τα media πολιορκούν την οικογένειά του και εστιάζουν στο «δράμα» των Μάνινγκ: από τη μία ο γιος-εθνικός ήρωας, από την άλλη η ομάδα που δεν έχει κερδίσει ποτέ! Ομως ο ίδιος Μάνινγκ δεν καταλαβαίνει τίποτα: όταν το ματς αρχίζει, με μια τρομακτική πάσα (την πιο μεγάλη σε τελικό Σούπερ Μπόουλ) βάζει μπροστά την Ινδιανάπολη χαρίζοντας το πρώτο τατς ντάουν. Το ημίχρονο κλείνει με τους Κολτ μπροστά ­10-3 και τους τηλεσχολιαστές να αναρωτιούνται με ποια διαφορά θα τελειώσει το ματς.

Σε μια κανονική χώρα οι Κολτ κάνουν περίπατο, στην Αμερική, όμως, μετρούν μόνο οι ιστορίες με σενάριο. Ο Μπρι ξυπνά και κάνει τη Νέα Ορλεάνη να τρέχει. Οι «Αγιοι» γυρνάνε το ματς χάρη στην επιθετική νοοτροπία τους και στο τελευταίο δεκάλεπτο ο προπονητής τους παίρνει μια τρελή απόφαση: «αφήστε», λέει, «τον Μάνινγκ να πασάρει και προσέξτε απλώς τις πάσες του». Ο Τρέισι Πόρτερ, ένας μαυράκος που αν δεν έπαιζε αμερικανικό ποδόσφαιρο θα ήταν Ολυμπιονίκης στα 400 μέτρα, μπλοκάρει σαν τερματοφύλακας που κάνει έξοδο μια από τις πάσες αυτές και τρέχει ανενόχλητος 50 γιάρδες, ενώ οι αντίπαλοι είναι στην επίθεση. Ο Μάνινγκ χάνει το ματς κι ο Μπρι, με ποσοστό 89% στις πάσες, γίνεται ο ήρωας της Νέας Ορλεάνης!

Η συνέντευξη Τύπου που ακολουθεί είναι μια ταινία από μόνη της. Ο Μπρι, έχοντας αγκαλιά τον γιο του, υποστηρίζει ότι η Ιντιανάπολις είναι η καλύτερη ομάδα (!), αλλά ποτέ μία ομάδα δεν νίκησε κάποιους που παίζουν για την τιμή μιας πόλης που πέντε χρόνια πριν είχε βυθιστεί κατά 80% μέσα στο νερό! Αφιερώνει τη νίκη στους άστεγους της Νέας Ορλεάνης και καλεί τον Μάνινγκ να έρθει μαζί του στην πόλη της καταγωγής του, επειδή έχει δύο λόγους για να είναι υπερήφανος: ο ένας, επειδή είναι ο καλύτερος στον κόσμο, κι ο δεύτερος, διότι είναι ένα αληθινό «Νιου Ορλιν μπόι». Τα δίκτυα δείχνουν τον μπαμπά του Μάνινγκ, θρύλο της Νέας Ορλεάνης, να κλαίει: και για τη νίκη της ομάδας του και για την ήττα του γιου του.