ένας ωραίος τρόπος να ξεκινώ την πέμπτη μου

Διαβάζοντας την κριτική του Δημήτρη Δανίκα για το Sex & the City 2

και παραθέτοντας σκόρπιες ατάκες

Η καλύτερη µέθοδος να γίνεις γκέι είναι να βλέπεις επί µία εβδοµάδα τέτοιες φουσκωτές, κορδωµένες, πλαστικές µεγαλοµπίµπο. Κάπου το λέει και η Σαµάνθα, «Είναι χάρισµα να είναι σήµερα ένας άντρας straight».

Και η Σαµάνθα να κυκλοφορεί µε δεκάδες προφυλακτικά. Μπας και πέσει κάποιος παιδαράς. Σιγά τη λαχταριστή οµορφιά. Σαν τη Σαµάνθα, στρατός στο Κολωνάκι.

Περνάνε πέντε, δέκα, είκοσι λεπτά. Τώρα τι βλέπω; Γιγαντιαίο διαφηµιστικό των εµιράτων; Ετσι ακριβώς. Τι κάνει ο Γερουλάνος; Να µεταφέρουµε το σούργελο στην Μύκονο. Εκεί να δεις sex.

Με κατάληξη το εξής σκηνικό. Αραβοπούλες µε τσαντόρ να φυγαδεύουν τις τέσσερις Αµερικανίδες που όρµησαν να καταλάβουν τα θερινά ανάκτορα της αραβικής παρθενιάς. Και εκείνες, αποκαλύπτονται. Εντός των αραβικών χλαµύδων, πλήθος από Αρµάνι, Ντόλτσε & Γκαµπάνα, Πράντα και Ντιόρ. Το δίδαγµα απλό.

Η Γυναίκα είναι παντού ίδια. Shopping, fucking και ενδιαµέσως γάµος. Για τα γεράµατα, ρε γαµώτο!

Γιατί τα βλέπουµε; Απλό.

Γιατί, αγαπητοί, ζούµε µέσα από τις ζωές των άλλων. Οσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεµαστάρια. Τα λιγουρευόµαστε. Πολυτέλειες, χλιδή, κους κους, εστατόρια πολυτελείας, πισίνες, βίλες. Ολα αυτά που δεν έχουµε και που στον ύπνο µας ονειρευόµαστε. Αυτή η συνταγή. Το «Sex and the city» είναι ο ιδεολογικός καθοδηγητής της πεµπτουσίας της διαφήµισης. Τι είναι η Γυναίκα; Shopping, fucking, gossiping. Τώρα, αν µας έβλεπε ένας εξωγήινος από κάποιο προχωρηµένο πολιτισµό, το πρώτο που θα έλεγε θα ήταν αυτό: «Επειγόντως στον ψυχίατρο»!