Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΗΛΟΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ «ΕΝΤΕΧΝΟΙ»; (ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΓΙΑΤΙ ΠΕΘΑΝΕ Η «ΤΕΧΝΗ» ΤΟΥΣ)

Απίθανο άρθρο του Άρη Καραμπεάζη από το www.e-tetradio.gr για δίαφορους χρόνια αηδιαστικούς καλλιτέχνες...Θέλω να τον βρώ να του σφίξω το χέρι όπως λέει και ένας φίλος μου..

Μικρό κομμάτι:

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι, διότι πάει να στηθεί διαπλοκή. Το έντεχνο υπήρξε. Και παραϋπήρξε. Παρότι όλοι πλέον αρνούνται πεισματικά την ύπαρξη του και κάνουν σαν μωρές παρθένες.... «έντεχνο; Ποιο έντεχνο; Δεν ανήκω εγώ σε κάτι τέτοιο; Όλη η μουσική είναι τέχνη; Ξέρεις εσύ κάτι άτεχνο; Εγώ παίζω αυτά που μου λέει η ψυχή μου». Και άλλα τέτοια φαιδρά, από λακέδες της τέχνης τους και της ψυχής τους.
Υπήρξε στον κοινωνικό προβληματισμό πρώτου επιπέδου (στο δεύτερο καίγεται το μυαλό) που εγκαινίασαν οι Κατσιμίχα. Στο σκυλάδικο καψουροτράγουδο που δεν απαιτεί λουλουδικό, που εφηύρε ο Κότσιρας. Στις μπουκωμένες λυγμικές ερμηνείες του Αλκίνοου και στα γεροντοερωτικά φοιτητοτράγουδα του Μαχαιρίτσα. Αποθεώθηκε στον κλεψιτυπικό αχταρμά του Πορτοκάλογλου και πέρασε στην αιωνιότητα με την λαϊκή ποίηση των Πυξ Λαξ, που απέδειξε ότι Γιακουμάτοι δεν υπάρχουν μόνο στην πολιτική. Μην κοιτάς τώρα που το υπερασπίζεται μόνο η παρατεταμένη εμμηνόπαυση της Αλεξίου. Όλοι αυτοί ζούσαν (και δυστυχώς... τραγουδούσαν κι όλας) ανάμεσα μας.


Ένας φοβερός ορισμός:

Οι «έντεχνοι» ξεκίνησαν ως μία άφυλη κάστα που δεν είχε τα κότσια και τις εμπειρίες, αλλά και τα κότσια να αποκτήσει τις εμπειρίες..., να παίξει λαϊκη μουσική. Στην πορεία συμπληρώθηκαν από ημιμαθείς του ροκ και από απατεωνίσκους που ξεπατίκωσαν τις δέκα καλύτερες στιγμές του Ιταλικού Τραγουδιού (σε μέθοδο για μη ιταλομαθείς). Δύο πενιές του Dylan, μια στιχουργική πατέντα του Fabrizio De Andre, βερμπαλισμός του Chris De Burgh και ρομαντζάδα αλά Lucio Batisti συγκρούστηκαν με ορμή στο μέταλο του Μιχάλη Μενιδιάτη και ενίοτε θεωρήθηκε σωστό να πασπαλιστούν με την ζαμάνφου αύρα του Ζαμπέτα, όταν βέβαια δεν υπερχείλισαν από τις σταγόνες που ξεχείλιζαν από τη σύριγγα του Σιδηρόπουλου.

1 σχόλιο:

Dr. Strangelove είπε...

Μπροστά στην κάθε Πέγκυ Ζήνα, η έσχατη Παπαρολογία του Πλιάτσικα ασφαλώς και θα ακουστεί σαν δήθεν πολυσήμαντος χαμένος στίχος του Καρυωτάκη.

Δημοσίευση σχολίου